انديشه اختصاص يك روز به عنوان روز جهانى زن ، در اوايل قرن بيستم ، يعنى زمانى كه در دنياى صنعتى دوره توسعه ، اغتشاش ، رشد جمعيت و پيدايش ايدئولوژيست‌هاى بنيادگرا بود ، به وجود آمد. در ۸ مارس سال ۱۸۵۷ زنانى كه در كارخانجات نساجى و پوشاك شهر نيويورك در ايالات متحده كار مى كردند، شروع به اعتراض كردند. آنان عليه شرايط غيرانسانى كار و حقوق كم به مبارزه برخاستند. پليس به تظاهركنندگان حمله ور شد و آنان را متفرق كرد. دو سال بعد، دوباره در ماه مارس اين زنان اولين اتحاديه كارگرى را تشكيل دادند وسعى كردند از خود دفاع كنند و در محيط كار حقوق اوليه خود را كسب كنند. در ۸ مارس سال ۱۹۰۸ ، ۱۵۰۰۰ زن در نيويورك براى حقوق بيشتر، ساعت كار كمتر ، داشتن حق رأى و خاتمه يافتن كار كودكان تظاهرات كردند. آنان شعار (نان و گل رز) را انتخاب كردند كه نان به عنوان سمبل امنيت اقتصادى و گل رز سمبل شرايط بهتر زندگى بود. در ماه مه حزب سوسياليست آمريكا آخرين يكشنبه ماه فوريه را روز ملى زن اعلام كرد. به دنبال بيانيه حزب سوسياليست آمريكا، مردم اين كشور روز يكشنبه ۲۸ فوريه سال ۱۹۰۹ را به عنوان اولين روز ملى زن جشن گرفتند. زنان تا سال ۱۹۱۳ آخرين روز يكشنبه ماه فوريه را جشن مى گرفتند. در سال ۱۹۱۰ ، احزاب سوسياليست سراسر دنيا كنفرانس بين المللى را در شهر كپنهاگ دانمارك برگزار كردند. در اين كنفرانس پيشنهاد شد يك روز به عنوان روز جهانى زن انتخاب شود. ابتدا خانم كلارا زتكين، سوسياليست آلمانى پيشنهاد كرد اعتصاب كارگران نساجى و پوشاك آمريكا يك روز به عنوان روز زن انتخاب شود. اين پيشنهاد با موافقت بيش از ۱۰۰ زن از ۱۷ كشور شركت كننده، از جمله سه زن نماينده پارلمان فنلاند، روبرو شد. اين روز به احترام حركت زنان براى احقاق حقوق خود از جمله حق رأى ( كه رأى و شركت در انتخابات ناميده مى شود ) انتخاب شد. در آن زمان هيچ روز خاص و تاريخ معينى ، انتخاب نشد. بيانيه بين المللى سوسياليست‌ها اثربخش بود. در سال بعد يعنى سال ،۱۹۱۱ براى اولين بار روز جهانى زن در كشورهاى استراليا، دانمارك ، آلمان و سوئيس اعلام شد. اين روز، روز ۱۹ مارس بود و بيش از يك ميليون نفر زن و مرد براى حمايت از اين روز در خيابانها صف آرايى كردند (گرد هم جمع شدند). در اين گردهمايى ، شركت كنندگان علاوه بر حق رأى ، خواستار اعطاى حق كار و خاتمه يافتن خشونت‌هاى كارى شدند. كمتر از يك هفته ، در ۲۵ مارس ، فاجعه حريق كارخانه تراى انگل به وقوع پيوست. بيش از ۱۴۰ كارگر، كه بيشتر آنان زنان مهاجر يهودى و ايتاليايى شاغل در كارخانه پوشاك تراى انگل بودند، به علت نبود امكانات ايمنى جان خود را از دست دادند. اتحاديه‌هاى هم پيمان صنفى زنان و اتحاديه بين المللى زنان كارگر پوشاك تظاهرات متعددى براى اعتراض به اين فاجعه قابل پيشگيرى به راه انداختند از جمله مى توان به مراسم رژه سوگوارى ساكت كه با حضور بيش از ۱۰۰۰۰۰ نفر تشكيل شد ، اشاره كرد. حريق كارخانه تراى انگل اثر ويژه اى روى قانون كار و شرايط سخت كارى كه سبب بروز آن فاجعه شده بود ، گذاشت. به عنوان بخشى از جنبش صلح كه در ابتداى جنگ جهانى اول آغاز شد ، زنان روسيه اولين روز جهانى زن را در آخرين يكشنبه ماه فوريه ۱۹۱۳ برپا داشتند. در ساير نقاط اروپا ، در روز ۸ مارس سال بعد ، زنان تظاهراتى براى اعتراض به جنگ و ابراز همبستگى با خواهران خود برپا داشتند. با دو ميليون سرباز كشته شده در جنگ، دوباره زنان روسى آخرين يكشنبه ماه فوريه ۱۹۱۷ را براى اعتصاب نان و صلح انتخاب كردند. رهبران سياسى به اين اعتصاب اعتراض كردند اما زنان روس كماكان به اعتصاب خود ادامه دادند. ۴ روز بعد سزار روسيه مجبور به استعفاء شد و دولت موقت به زنان حق رأى بخشيد. اين روز تاريخى (يكشنبه آخر فوريه) براساس تقويم رومى كه در روسيه مبدأ تاريخ بود ، با ۲۳ فوريه تقارن پيدا كرد و در ساير نقاط دنيا و بر اساس تقويم مسيحى روز ۸ مارس تعيين شد. از آن سال، روز جهانى زن در كشورهاى توسعه يافته و در حال توسعه به عنوان بعد جديد جهانى براى زنان مورد قبول قرار گرفته است
