پيام شهبانو فرح پهلوی به مناسبت بيست و نهمين سالگرد درگذشت پادشاه فقيد ايران ،محمد رضا پهلوی قاهره، ۲۷ ژویئه، ۱۳۸۸-۲۰۰۹
پادشاه من، پادشاه ما:
بیست و نه بهار ازآنروزیكه با یاد ایران چشم از جهان بستی می گذرد امّا هنوز و همچنان، بسیارانند كه در حافظه ی
وفادار خود، با شما زندگی می كنند.
با شما كه در آن ساعت آخر، پای پلكان هواپیما، با اشكی گران، ایرانزمین را به خد اوند گارش سپردید و گفتید كه این
درخت تناور، دوباره سبز خواهد شد.
اینک در این روزهای سرنوشت ساز، صدای آن بسیاران را می شنوم كه اگر چه زخم دیده، امّا سرا پا امید، به شما می
گویند:
-ای كاش بودی و می دیدی كه تمّدن و فرهنگ ایرانی، همچنان زنده است.
ای كاش بودی و می دیدی كه زن و مرد جوان و كهنسال، بی هیچ وحشتی، فریاد آزادی خواهی سر می دهند.
ای كاش بودی و می دیدی كه چه گونه پس از تحمّل سی سال كشتار، زندان و شكنجه و جنگ و بی عدالتی، تحمّل سی سال
دروغ بزرگی به نام حكومت ولی، ایرانی كه تا نفس آخر دوستش داشتی، به پا خواسته است.
ای كاش بودی و می دیدی كه از كودكان تا كهنسالان هشتاد، نود ساله ی ایران ویران شده ات، همه وهمه، در برابر این
كشتارگاه شرم آور ایستاده اند تا بر خاكسترش، ایرانی آزاد و آباد بسازند.
رویایی داشتی و می خواستی ایرانی آباد پیشرو سربلند در آشتی با خود و همه ملل دنیا به اقعیت برسد.
از تمدن می گفتی، به هنگامی كه دیگران نماز وحشت می خواندند.
بزرگمرد من و ما
تصاویر پیش رویم چنان درد آور و چنان با شكوه اند كه زبان و كلمه ها برای بیان آن كوتاه اند.
می خواهم بدانید كه ایران مان سرزمینی افتخار آفرین است. از دست رفته نیست، كه فردایی سزاوار تاریخ و فرهنگ و
تمدن خود خواهد داشت.
جای راستی و درستی خواهد بود و سر پناهی امن كه آزادی و عدالت را با همه قسمت خواهد كرد.
حق داشتن نان، كار، مسكن، آموزش و مراقبت از تندرسی همگان، حق زیستن مسالمت آمیز با همه انسانها حق مسلم هر
ایرانی است و كار فردای بچه های ایران.
در فردایی كه می آید، ندا ها و سهراب ها پرپر نخواهند شد و فرصتی برای بهتر زیستن خواهند داشت.
فرصت آزادی.
به امید آن روز،
یادتان گرامیست،
خداوند گار نگهدار ایران باد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر