شام غریبانه سهراب

اینجا خانه سهراب است
اینجا محله سهراب است
چه شبها که توی محله با هم بودیم میگفتیم و میخندیدیم
در غم هم در شادی هم با یکدیگر بودیم
در مدرسه و دبیرستان با هم بودیم
در غم از دست دادن پدر سهراب با هم بودیم
اماحالا
که او رفته جایش برای من خالیست
چون دیگر نمیتوانم به در آن خانه بروم
چون دیگر نمیتوانم زنگ آن خانه را به صدا در بیاورم
چون هر یک تک زنگ در خانه اش خاطره ای میباشد
پاهایم طاقت ندارد به درون خانه بروم
ولی بخاطرشام غریبانش پا به آنجا گذاشتم
با هزاران خاطره
این چند عکس را بیشتر نتواستم بگیریم
و تقدیم میکنم به همه دوستان سهراب و خانواده اش
بچه محل سهراب

25تیر 1388