سیاه پوست سفید دل

میلدرد و پسرش

خانواده آلمانی در حال امضاء تومار

مبارز ایرانی حمایتت می کنیم

نامش میلدرد Mildred است و چهل سال دارد. سیاه پوست سفید دلی از کشور زامبیا.

مسیحی کاتولیک و معتقدی که اعتقادش را داروی دردهایش می داند. در های خانه اش همیشه باز است و هیچگاه آنها را قفل نمی کند. اغلب منزلش پر از همسایه ها و دوستان سیاه و سفیدش می باشد. در ماه آگوست هر سال منزلش پر از فوتبالیست های فقیر از کشورهای افریقایی است، که به دعوت دولت سوئد جهت مسابقات به شهر گرتنبرگ سوئد می آیند.( نام این لیگ مسابقات فوتبال که هر ساله برگزار می شود، گوتیا می باشد). او عاشق ایرانی ها و بسیار خوشحال است که در همسایگی تعدادی از آن ها زندگی می کند.

این بانوی مهربان سیزده سال است که در سوئد زندگی می کند. دارای دو فرزند می باشد و علاقه زیادی به نلسون ماندلا دارد. هنگام مرگ مایکل جکسون او یک شب گریه می کرد و از این متاسف بود که نلسون ماندلا به علت کهولت نتوانست در مراسم به خاک سپاری جکسون شرکت کند.

داستان آشنایی او با تومار سبز از این قرار است که تحت تاثیر اخبار مربوط به ایران و علاقه اش به ایران و ایرانی، بر خود دید که در دوختن تومار سبز به جوانان وطن دوست ایرانی کمک کند. هر شب او قطعه پارچه امضاء نشده سهمیه روز بعد را به تومار امضاء شده توسط هموطنان در روزهای قبل، دوخته و این عمل را یک خاطره فراموش نشدنی می داند. او زیر لب می گوید: "در عوض این کار، وقتی مردم ایران پیروز شدند باید یکبار مرا به ایران دعوت کنید در غیر این صورت من از شما راضی نخواهم بود."

او گاه با صدای آرام می گوید: "به نظر شما این عمل من خطری برای من به دنبال ندارد و تحت تعقیب کا.گ.ب قرار نمی گیرم؟"

نسیم سحرگاه دماوند