استراتژی اول: تداوم اعتراضات
تداوم راهپیماییها و اعتراضات عمومی تا دستیابی به عقبنشینیهای روشنکه در بدنهی رژیم ترک میاندازد، مورد توجه اعضای این جنبش است. جنبشهای رنگین یا مخملی تنها با تداوم اعتراضات توانستند رژیمهای خودکامه را به زانو در بیاورند. آن طور که از قرارهای مردم در راهپیماییهای هفتهی پایانی خرداد بر میآمد اعتراضات ادامه پیدا خواهد کرد.
استراتژی دوم: نافرمانی مدنی
مجموعهی قوانین مصوب رژیم استبدادی مثل ضرورت کسب مجوز برای ابتداییترین اعمال و رفتارها مثل اعتراض یا بیان نظرات یا تجمع اعتراضی در همهی شرایط بالاخص در هنگامهی یک جنبش گسترده قابل نقض هستند. این قوانین توسط مجالسی به تصویب رسیدهاند که به نحو غیردمکراتیک شکل گرفتهاند و مصوبات آنها در واقع مصوبات حکومت مطلقه و مبتنی بر ارادهی فردی حاکم مطلق است. مجالسی که با نظارت استصوابی شکل گرفتهاند و انتخابات آنها با نظارت شورای نگهبان برگزار شده از هیچ مشروعیتی برخوردار نیستند. از این جهت شهروندان میتوانند در ادامه با نپرداختن مالیات یا قبض آب و برق و گاز و تلفن و مانند آنها دولت مستبد را به زانو در آورند.
استراتژی سوم: جلوگیری از خشونت و خونریزی
علیرغم مشی غیرخشونتآمیز این جنبش، حکومت به سرکوب شدید در دو روز اول پس از انتخابات دست یازید. ۲۵ خرداد ورود حکومت به فاز آدم کشی بود. اما تظاهراتکنندگان کاملا دقت دارند که در فضای منتهی به خشونت قرار نگیرند. خامنه ای در جلسهای به فرماندهان خود گفته بود که برای حفظ «نظام» میتوانند تا یک میلیون را نیز قتل عام کنند. منتقدان و مخالفان رژیم با علم به این موضوع و پایانناپذیری قساوت رژیم می توانند در عین پافشاری بر خواستهای خود از خونریزی بیشتر جلوگیری کنند.
استراتژی چهارم: ریزش نیروهای وفادار به رژیم
تداوم اعتراضات و اقدامات خشونت آمیز رژیم موجب ریزش در نیروهای وفادار به آن می شود. استعفای رئیس دانشگاه شیراز ،تمرد از فرمان سردار فضلی و.... این ریزش حتی پیش از انتخابات آغاز شد تا آنجا که باورمندان به فاشیسم مذهبی مثل دکتر رضا داوری نیز از احمدینژاد فاصله گرفتند.
استراتژی پنجم: اعتصاب عمومی کارکنان دولت و کسبه
اگر اعتراضات عمومی از سطح دانشجو و روشنفکر و معلم و کارگر به کسبه که پایگاه اجتماعی راست سنتی است و در این انتخابات با شک و تردید به دولت نظامی و امنیتی احمدینژاد می نگریست سرایت یابد دیگر حکومت نمیتواند آن را نادیده بگیرد. ادارات دولتی، دانشگاهها و مراکز آموزشی، حمل و نقل شهری و کلیهی آحاد جامعه آماده اعتصاب هستند. تعطیلی کلیهی بازارها رژیم رابه زانو در می آورد . اعضای جنبش به دنبال آنند که این راهپیماییهای غیر خشونت آمیز تداوم پیدا کند تا به اعتصاب عمومی کسبه و کارکنان دولت بیانجامد. تا زمانی که اعتصابات عمومی به کسبه و کارکنان دولت سرایت نکرد، رژیم شاهنشاهی از پای در نیامد. ادامهی سرکوب جنبش سبز و ادامهی اعتراضات عمومی در یک نقطه کارکنان دولت و کسبه را به جنبش پیوند خواهد زد. اعلام استعفای اساتید دانشگاه صنعتی شریف و اساتید دانشگاه تهران نقطهی آغازی برای بسط جنبش به بدنهی کارکنان دولت و سپس کسبه است.
استراتژی ششم: استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی
بستن رسانههای رسمی مثل مطبوعات و سایتهای اینترنتی و ایجاد اختلال در مجراهای معمول ارتباطی مثل ارسال پیامک در شبکهی ارتباطی جنبش خللی وارد نیاورده است. توییتر، فیس بوک و یاهو مسنجر و فرستادن ایمیلهای گروهی در عین یافتن راههای گریز از فیلترهای حکومتی ابزارهای ارتباطی این جنبش بودهاند. این ابزارها هم عامل سازماندهی و هم انتقال اخبار به رسانههای جهانی بودهاند.
امید نخستین گام برای رسیدن به پیروزی است
پریش پاهکین
2/4/88
http://iranbbb.org/45160.htm
۱ نظر:
ای ندای مهربونی دختر ایران زمین
دختر افتاده در خون دختر ایران زمین
دختر همیشه جاوید دختر ایران زمین
مانده اسمت تا به آخر دختر ایران زمین
آن نگاه آخرت آتش زده بر جان و دل
صد سخن دارد نگاه آخرت دختر ایران زمین
ای کاش آن قاتلان بی رحم آزادی و تو
این سخنها را بدانند دختر ایران زمین
سهم من و تو گلوله و با توم نیست
عشق و مهربانی و آزادیست دختر ایران زمین
ارسال یک نظر