تراژدي دردناك كوي دانشگاه تهران روي داد.
حادثه اي بس اسف بار و و وحشيانه كه دل هر انساني را به درد مي آورد. بامداد ۲۵ خرداد كوي دانشگاه تهرا ن به خاك وخون كشيده شد و تعداد كثيري از فرزندان فرهيخته اين مملكت به خاك وخون كشيده شد.
اينجانب به عنوان يكي از دستگيرشدگان كه شخصاَ شاهد شاهد ورود چماق به دستان و وحشي ها به كوي بودم بس خرسندم كه بعد از بيست وشش سال سكوت نغمه آزادي را ستودم.
آن زخم هايي كه بر پيكر من گره بسته است، آن باتوم هايي كه بر روي بدنم فرود مي آمدند، آن خوني كه زير پوش سفيد مرا تماماَ سرخ كردند آنقدر مرا شاد وخرسند مي كنند كه وقتي كه در شكنجه گاه وزارت كشور بوديم و جاري شدن خونم را ديدم خودم را حلال كردم.
زنده خواهد ماند آن خوني كه در راه آزادي ريخته خواهد شد.
من شايد از درد جسمي كه دارم ناراحت باشم اما بايد بگويم روحم در اوج شادي است.
زنده باد آزادی، زنده باد صداقت، زنده باد شرافت، زنده باد انسانيت.
خبرنامه امیرکبیر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر